- Ekslibrisy w zasobie Archiwum Państwowego w Przemyślu

Ekslibris (z łac. ex libris – z książki) to znak własnościowy książki, występujący najczęściej jako graficznie skomponowana kartka z napisem (imię, nazwisko, instytucja) lub symbolem (herb, gmerk) wskazującym właściciela książki, zwykle naklejana na odwrocie przedniej okładki. Ekslibris w postaci naklejanej kartki pojawił się w Europie Zachodniej pod koniec wieku XV. Jako graficzny znak książkowy ekslibris przeżył swój wielki renesans na początku XX wieku, co wiązało się z rozwojem kolekcjonerstwa oraz nawrotem do klasycznych technik tj. drzeworytu, miedziorytu, akwaforty, litografii. Z czasem wyraźniej ekslibris zaczął tracić swe użytkowe znaczenie jako znak własnościowy książki, stając się niemal wyłącznie obiektem kolekcjonerskim dla miłośników małej grafiki.

Polska należy do krajów o nastarszych tradycjach ekslibrisowych. Właścicielem najwcześniejszego polskiego znaku książkowego, pochodzącego z 1516 roku, był prymas Maciej Drzewicki. Obecnie ważnym wydarzeniem dla miłośników ekslibrisu, w kraju nie tylko,  jest Międzynarodowy Konkurs Graficzny na Ekslibris organizowany przez Miejską Bibliotekę Publiczną w Gliwicach (w tym roku odwołany).

W zasobie Archiwum Państwowego w Przemyślu znajdują się ekslibrisy, przechowywane w spuściznach osób, które kolekcjonowały te obiekty (Materiały Tadeusza Dobrowolskiego, Materiały Mariana Słowika, Teki inż. Bogusława Gębarowicza). Są to ekslibrisy osób prywatnych oraz instytucji i stowarzyszeń z regionu oraz z Polski. W Tekach inż. Bogusława Gębarowicza zachowały się także materiały związane z twórczością urodzonego w Przemyślu Mariana Józefa Trojana (1931-2016), artysty – grafika, autora ekslibrisów wykonywanych techniką drzeworytu i linorytu, od czasów II wojny światowej mieszkającego na Węgrzech i tam tworzącego.